Jako izolacja przeciwwilgociowa w budownictwie, do stosowania na lub pod podłogami lub płytami stykającymi się z gruntem
lub w ścianach w celu zabezpieczenia przed wodą niewywierającą ciśnienia hydrostatycznego przechodzącą z gruntu do środowiska zewnętrznego.
Niedozwolone jest stosowanie papy izolacyjnej:
– w pokryciach dachowych;
– w izolacjach wodoszczelnych narażonych na działanie wody pod ciśnieniem;
– do wykonywania izolacji pionowych podziemnych części budynków i ścian;
– do wykonywania paraizolacji;
– izolacji poziomych tarasów;
Wyrób do izolacji przeciwwilgociowej TYP A.

Rolki papy należy przewozić krytymi środkami transportu, w jednej warstwie, w pozycji stojącej, zabezpieczone przed przewracaniem się, przemieszczaniem i uszkodzeniem podczas transportu. Przechowywać pod zadaszeniem lub co najmniej w warunkach chroniących przed nadmiernym nasłonecznieniem i zawilgoceniem, z dala od źródeł ciepła.

Prace dekarskie należy prowadzić w temperaturach od +5C do +35C. Przed użyciem papa powinna być rozwinięta
i rozprostowana. Podłoże musi być czyste, równe, wolne od zanieczyszczeń o wilgotności nie większej niż 5%.
Przy wykonywaniu izolacji mocować lepikiem asfaltowym na gorąco lub na zimno na zakłady o szerokości co najmniej 10cm. Papę należy stosować zgodnie z aktualnie obowiązującymi regulacjami prawnymi z zakresu budownictwa, (w tym z aktualnymi normami z uwzględnieniem wytycznych producenta) przez osoby wykwalifikowane w zakresie wykonywania robót izolacyjnych, a gdy to konieczne pod nadzorem osoby uprawnionej. Regulacje prawne z zakresu budownictwa, normy oraz projekt inwestycji budowlanej należy traktować zawsze jako dokumenty nadrzędne w stosunku do wytycznych producenta.

Wykonanie izolacji wodochronnych z zastosowaniem papy powinno odbywać się według projektu technicznego opracowanego zgodnie z obowiązującymi przepisami budowlanymi z uwzględnieniem szczegółowych wytycznych zawartych w instrukcjach producenta.